Imperfectie it is!

Ik kan het niet, ik durf het niet, ik wil het niet, ik doe het niet. Het lukt me toch niet, iedereen kan wel iets, maar ik kan helemaal niets. Ik doe het morgen, morgen begin ik echt. En zo kan ik wel een hele alinea besteden aan alle excuses die je kan hebben om maar niet te hoeven beginnen aan de beste versie van jezelf. Oftewel de dingen gaan doen waar je in uitblinkt. Of misschien nog niet in uitblinkt, maar oefening baart kunst. Alles wat in het begin moeilijk is wordt makkelijk, maar dan moet je wel dagelijks oefenen. Want ‘Repetition is the mother of skill’. En zoals ik wel vaker zeg, we zijn ook niet gestopt met lopen of praten. Ook al vonden we dat in het begin ook moeilijk.

Mr. Watt?

Wat is het toch dat we zo hard voor onszelf zijn? Dat we geen fouten willen of durven maken? Heeft dat echt met onze opvoeding te maken? Hebben onze ouders hun onzekerheden aan ons doorgegeven waardoor we geen vergissingen durven maken? Oftewel leermomenten durven te hebben? Het is toch te absurd. Ik bedoel, als Mr.Watt gestopt was na zijn eerste poging om de gloeilamp te maken dan zaten we nu nog steeds met elkaar in het donker. Gelukkig zijn er dus toch mensen die na een vergissing doorzetten en van hun vergissingen leren. Ik zeg bewust vergissing, want ik vind iets pas fout wanneer je iets doet wat niet goed uitpakt en het vervolgens weer op dezelfde manier doet. Een soort gevalletje van een ezel stoot zich in het algemeen niet twee keer aan dezelfde steen.

Leermomenten

Er zijn dus een aantal dingen waar ik in geloof, als het gaat over waarom we zo streng voor onszelf zijn als het aankomt op leermomenten creëren. Of sowieso zijn we behoorlijk streng voor onszelf. Zoals ik wel vaker zeg ons brein is een overlevingsbrein en dus geen happy brein van zichzelf. Dat is iets wat we onszelf moeten aanleren. Wanneer wij als jonge kinderen een fout maken worden we gestraft. Dus bij fouten ligt er vaak straf op de loer. Dit is iets wat je als kind leert en ook in onze genen zit. Dus we willen niet zoals we dat noemen ‘falen’, want stel je voor dat we straf krijgen. Niet bij de goede mensen horen en misschien zelfs wel buitengesloten worden. Of nog erger worden gepest. Vanuit ons oerbrein zit daar ook een stukje ‘Survival of the fittest’ in.

Oerbrein

Dit komt ook uit de oertijd. Wanneer het eten schaars werd in de winter werd er vanuit de community gekeken wie er nog het meeste voedsel binnen kon halen voor de tribe. Kon je weinig betekenen wat betreft het binnen brengen van voedsel, dan werd je een last. Je werd dan uit de community gezet en je moest maar zien hoe je  alleen zou overleven. Je kon dan niet op de groep steunen. Denk je eens in dat je dus een stuk oerbrein hebt, de aangeboren dingen van je ouders en de angst voor straf met je meedraagt. Ja dan klinkt het vrij logisch dat je geen fouten wilt maken toch?!

Mentale time-out

Zoals ik al zei is ons brein niet van nature een happy brein, maar een overlevingsbrein. Het beweegt altijd van de pijn weg, of vermijd de angst en de pijn. Je begrijpt dan nu natuurlijk gelijk waarom je als je in paniek bent voor een examen je blackouts kan krijgen, of dat je bij stress veel minder kan presteren. Ons brein schakelt gelijk over op overleven. Want alles wat ons in gevaar brengt daar wil het brein ons van afleiden. Dus een black out is letterlijk een emotionele overbelasting. Je systeem schakelt even uit en gaat over op je onderbewustzijn. Dit gebeurt heel snel. Weg van de pijn en weg van de angst. Even een mentale time-out, geen last meer van angst en of pijn.

Negatief stemmetje

De enige manier waarop dit veranderen kan is bekijken waar die angsten en of pijnen vandaan komen. Dus niet vluchten maar er juist volop ingaan. En ja dat is inderdaad makkelijker gezegd dan gedaan. Maar met de juiste hulp en oefeningen, om je overlevingsbrein om te toveren tot een happy brein, moet dit zeker kunnen en lukken. Dit gaat gepaard met discipline en herhaling. Positieve dingen tegen jezelf zeggen wanneer er weer een negatief stemmetje in je hoofd opduikt die je naar beneden haalt. Net zolang positief tegen jezelf praten en dat negatieve stemmetje ondersneeuwen met zelfliefde en positiviteit. Geloof me je bent echt niet de enige die zichzelf uit angst voor falen naar beneden praat. Maar wat ik al zei als Mr. Watt na zijn eerste poging voor de gloeilamp was gestopt zaten we nu nog steeds in het donker. Dus zonder leermomenten geen briljante ideeën en/of groei.

Imperfectie it is!

Dus natuurlijk mag je kritisch zijn en streven naar perfectie, want een doel moet er altijd zijn. Daarentegen mag je ook echt wel genieten van het harde werk wat je doet. En bewust worden dat als iets niet goed gegaan is er bijna altijd weer een kans bestaat om het weer te proberen en ervoor te gaan. Mijn moeder zei altijd wanneer ik in zo’n fase zat: “Heb je wel eens iemand gezien die perfect is? “Nee”, goedzo en zo wel moet je maar heel hard wegrennen, want dat is een illusie”. Kortom perfectie bestaat niet. Je bent perfect door je imperfectie. Dus wil je perfectie zien kijk in de spiegel en daar zie je het. Imperfectie it is!